Γιατί αρώνια στην Ελλάδα της κρίσης;

   Το βασικό ίσως ερώτημα που απασχολεί την πλειοψηφία των μελλοντικών καλλιεργητών  των φαρμακευτικών φυτών είναι και ο τίτλος της ανάρτησης.

Δεν θα σας μιλήσω σαν κάποιος ειδήμονας, ή σαν κάποιος από αυτούς τους γεωπόνους που κάνουν σεμινάρια σε όλη την Ελλάδα, κομπάζοντας για τις γνώσεις τους - με το αζημίωτο βέβαια - και που έχουν τις απαντήσεις για όλα
.

   Εγώ θα προσπαθήσω να σας εξηγήσω τους λόγους για τους οποίους εγώ καλλιεργώ αρώνια.
Κατά αρχήν είμαι άνεργος από το 2010 και το προηγούμενο επάγγελμά μου είχε σχέση με τις οικοδομές και γενικά με τις κατασκευές,πράγμα που σημαίνει εκτός αγοράς εργασίας επ' αορίστου.
Έπρεπε λοιπόν εκ των πραγμάτων να αλλάξω επάγγελμα και μάλιστα να βρω ποιο επάγγελμα θα αντέξει στην οικονομική κρίση.

   Στην Ελλάδα του σήμερα δυο τομείς μπορούν να ευδοκιμήσουν:
α) Ο πρωτογενής τομέας
β) Ο τουρισμός

Εφόσον λοιπόν υπήρχε και μια μικρή αγροτική έκταση από τον πατέρα μου αποφάσισα να την χρησιμοποιήσω σαν κεφάλαιο στην νέα μου εργασία.
Έμαθα παράλληλα πως ζούσαν οι αγρότες μέχρι σήμερα, με ποιους τρόπους καλλιεργούσαν,πως διαχειρίζονταν τις επιδοτήσεις και τα προϊόντα που παρήγαγαν.
Έμαθα για τα προϊόντα που παράγονται στην περιοχή μας, τις τιμές τους και την μελλοντική τους πορεία τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Γνώρισα ανθρώπους αγρότες άκουσα διάφορα προβλήματά τους και διαπίστωσα μια δυσκολία των ανθρώπων της περιοχής μας στην συνεργασία μεταξύ τους.

   Έφτασα λοιπόν στο συμπέρασμα ότι πρέπει:

•  να καλλιεργήσω κάτι καινούργιο,που να ανταποκρίνεται πλήρως στην γη που διαθέτω
• να είναι μια πολυετής καλλιέργεια και να έχει τον χαρακτήρα της επένδυσης
• να είναι ανθεκτική στις ασθένειες και στις ακραίες καιρικές συνθήκες
• το προϊόν που θα προκύψει από την καλλιέργεια να έχει μεγάλη μεταποιητική αξία
• η ζήτησή του παγκοσμίως να ξεπερνά την προσφορά και μελλοντικά να αυξάνεται
• να έχει πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα έναντι άλλων προϊόντων στην Ελληνική αλλά και παγκόσμια αγορά

    Αυτά όλα εγώ τα βρήκα αφού μελέτησα και άλλα φυτά,στην αρώνια.

Όμως τι γίνεται από τη στιγμή που την φυτεύω στο χωράφι μου και μετά;

Που θα πουλήσω και ποιος θα αγοράσει τον καρπό που θα παραχθεί στην Ελλάδα της κρίσης;

Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα που κάνουν όλοι προκειμένου να ξεκινήσουν μια καλλιέργεια και μάλιστα καινούργια για τα ελληνικά δεδομένα. Εδώ έρχεται και ο νέος τρόπος που πρέπει να σκέφτεται ο αγρότης,η συνείδηση του καλλιεργώ, συνεργάζομαι, μαθαίνω. Η κατάργηση των γεωγραφικών συνόρων είναι πια μια πραγματικότητα και ο νέος αγρότης καλείται να την αξιοποιήσει προς όφελός του. Η γνώση πλέον ξεκλειδώνεται από τις βιβλιοθήκες των Πανεπιστημίων και διαχέεται απλόχερα στους πολίτες, όχι γιατί το ήθελε η πανεπιστημιακή κοινότητα, αλλά γιατί το επιτάσσουν οι καιροί και αυτό πρέπει να το αξιοποιήσει ο νέος αγρότης.

   Στην νέα εποχή ο αγρότης έχει την αποκλειστική ευθύνη της καλλιέργειας,της παραγωγής, της μεταποίησης-τυποποίησης,της προώθησης και της διάθεσης του προϊόντος του στην αγορά και έτσι θα εξασφαλίσει τιμές ανάλογες του προϊόντος που παράγει. 

   Στην νέα εποχή είναι απαραίτητη η συνεργασία αγροτών ώστε να έχουν μεγάλη παραγωγή και εξαιτίας αυτής να μπορούν να διαπραγματευτούν καλύτερα τις τιμές πώλησης του προϊόντος τους.

Οι πρακτικές του παρελθόντος και η μη συνεργασία των αγροτών μεταξύ τους οδηγούν στην απομόνωση, στην εξαθλίωση και τελικά στην απομάκρυνση από αυτόν τον τόσο ελπιδοφόρο τομέα.

   Η ομάδα μας στηρίζεται απόλυτα στη συνεργασία,  στην αυτοργάνωση, στην μάθηση και στον χαρακτήρα των παραγωγών που την απαρτίζουν.Η σοβαρότητα η υπευθυνότητα και ο επαγγελματισμός κατευθύνουν τα βήματά μας στο δρόμο της εξωστρέφειας και της επιτυχίας των προσπαθειών μας για αξιοπρεπή διαβίωση.

Ο Χρίστος ο Γιαννόπουλος μας στέλνει φωτογραφικό υλικό και από την δική του καλλιέργεια.

Καλλιεργεί γκότζι και ιπποφαές και ενδεχομένως φέτος να έχει

και δείγμα παραγωγής γκότζι.

 Επίσης διαχειρίζεται και μια αυτοφυή
καλλιέργεια κράταιγου στην ορεινή Ηλεία